Nynorskordboka
utfart
substantiv hankjønn eller hokjønn
| kjønn | eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form | |
| hankjønn | ein utfart | utfarten | utfartar | utfartane |
| hokjønn | ei utfart | utfarta | utfarter | utfartene |
Tyding og bruk
- ferdsel eller trafikk ut frå ein stad
Døme
- det var stor utfart frå byen før helga
Døme
- vere med på ein utfart