Nynorskordboka
utbrot, utbrott
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit utbrot | utbrotet | utbrot | utbrota |
| eit utbrott | utbrottet | utbrott | utbrotta |
Opphav
av bryteTyding og bruk
- det å byrje (å verke), (brå, synleg) byrjing
Døme
- krigsutbrot;
- vulkanutbrot;
- utbrotet av sjukdomen
- det å kome seg laus frå ei rekkje, ein kø eller liknande
Døme
- utbrot frå bilkøen;
- tre syklistar prøvde med eit utbrot – prøvde å rykkje frå
Døme
- gledeutbrot;
- kome med eit rasande utbrot