Nynorskordboka
unngjelde
unngjelda
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å unngjeldaå unngjelde | unngjelder | unngjelde | har unngjeldt | unngjeld! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| unngjeld + substantiv | unngjeldt + substantiv | den/det unngjelde + substantiv | unngjelde + substantiv | unngjeldande |
Opphav
frå lågtyskTyding og bruk
lide for noko ein sjølv eller andre har gjort;
bøte for, svi for
Døme
- dei unge må unngjelde for prisveksten i bustadmarknaden