Nynorskordboka
univers
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit univers | universet | univers | universa |
Opphav
frå latin, av universus ‘altomfattande’Tyding og bruk
- jorda og alt som eksisterer i verdsrommet;
Døme
- forske ut universet
- heilskap av røynsler, tankar eller førestillingar som pregar ein person, ei gruppe eller eit miljø
Døme
- Edvard Griegs musikalske univers;
- leve i sitt eige univers
- oppdikta verd
Døme
- figurane i Kjell Aukrusts univers