Nynorskordboka
union
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein union | unionen | unionar | unionane |
Opphav
seinlatin unio; av latin unus ‘ein’Tyding og bruk
- samskipnad, forbund, foreining
Døme
- Norsk Studentunion
- statslaging eller samband av fleire statar (med varierande grad av sjølvstyre for kvar stat)
Døme
- unionen mellom Noreg og Sverige 1814–1905;
- landa gjekk inn i union (med kvarandre);
- Den europeiske unionen – namn på ein overnasjonal samarbeidsorganisasjon av europeiske statar frå 1992
- i matematikk: mengd som inneheld elementa i to eller fleire mengder