Nynorskordboka
union
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein union | unionen | unionar | unionane |
Opphav
frå seinlatin; av latin unus ‘ein’Tyding og bruk
Døme
- unionen for internasjonal telekommunikasjon
- formalisert samband av fleire statar, med varierande grad av sjølvstyre for kvar stat
Døme
- unionen mellom Noreg og Sverige 1814–1905;
- landa gjekk inn i union med kvarandre;
- Den europeiske unionen
- i matematikk: mengd som inneheld elementa i to eller fleire mengder