Nynorskordboka
umyndig
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| umyndig | umyndig | umyndige | umyndige |
| gradbøying | ||
|---|---|---|
| komparativ | superlativ ubunden form | superlativ bunden form |
| umyndigare | umyndigast | umyndigaste |
Tyding og bruk
- enno ikkje myndig
Døme
- umyndig ungdom
- som substantiv:
- ein umyndig med verje
- fråteken retten til å rå over formuen sin og gjere bindande avtaler;umyndiggjord
Døme
- gjere umyndig – ta frå (nokon) rådvelde over eigedom (til dømes på grunn av demens)
- som ikkje får rå godt nok over eigen lagnad (på grunn av mange restriksjonar, sentraldirigering eller liknande)