Nynorskordboka
ulykkesfugl, ulykkefugl, ulukkesfugl, ulukkefugl
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein ulukkefugl | ulukkefuglen | ulukkefuglar | ulukkefuglane |
| ein ulukkesfugl | ulukkesfuglen | ulukkesfuglar | ulukkesfuglane |
| ein ulykkefugl | ulykkefuglen | ulykkefuglar | ulykkefuglane |
| ein ulykkesfugl | ulykkesfuglen | ulykkesfuglar | ulykkesfuglane |
Opphav
etter tyskTyding og bruk
- i folketru: fugl som varslar eller bringar ulykke
Døme
- han ser på ramnen som ein ulykkesfugl
- person som ufrivillig valdar ulykke for andre
Døme
- ein lyt halde seg unna slike ulykkesfuglar
- person som ofte er ute for ulykker eller uhell
Døme
- ein stakkars ulykkesfugl;
- lik ein ulykkesfugl fekk han flaum i kjellaren