Nynorskordboka
uføre 2
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit uføre | uføret | uføre | uføra |
Opphav
norrønt úfǿriTyding og bruk
- dårleg (vinter)føre
Døme
- det er (slikt) uføre etter vegane
- stad der det er vanskeleg eller uråd å kome fram
Døme
- gå seg bort i uføret
- vanskeleg situasjon
Døme
- det økonomiske uføret;
- kome opp i, ut or eit uføre