Nynorskordboka
type 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein type | typen | typar | typane |
Opphav
av gresk typos ‘slag, preg (på mynt)’, av typtein ‘slå’Tyding og bruk
- kategori av fleire individ, ting eller fenomen med sams kjenneteikn eller eigenskapar;(typisk) representant for ein slik kategori;slag (2, art, variant
Døme
- ein ny type syklar;
- alle typar av ost;
- ski av gammal type;
- den typen folk liker eg ikkje
- som etterledd i ord som
- blodtype
- kulturtype
- leiartype
- setningstype
- person som er ein typisk representant for ei gruppe
Døme
- han er typen på ein vellykka forretningsmann;
- ho er ikkje min type
- særmerkt og forenkla person (2) i litteratur, film eller liknande
Døme
- eventyra har gjerne typar
- kar (1, 1), fyr (1 (med påfallande trekk)
Døme
- han er ein underleg type;
- han er litt av ein type;
- nokre skumle typar
- mannleg kjærast
Døme
- få seg type;
- kva heiter typen hennar?
- i typografi: støypt eller utskoren bokstav eller anna teikn til å prente av på papir eller liknande;trykt skriftteikn
Døme
- skifte typar i skrivemaskinen;
- skrift i feite typar