Nynorskordboka
turnus
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein turnus | turnusen | turnusar | turnusane |
Opphav
mellomalderlatin; samanheng med tur (1Tyding og bruk
fast rekkjefølgje, regelfast skifte, til dømes av plikter, tid eller stad innanfor eit arbeid