Nynorskordboka
turkis 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein turkis | turkisen | turkisar | turkisane |
Opphav
gjennom lågtysk; frå fransk (pierre) turquoise ‘tyrkisk (stein)'Tyding og bruk
slags blågrønt eller lyseblått, gjennomskinleg mineral, brukt til smykkestein