Nynorskordboka
turftig
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| turftig | turftig | turftige | turftige |
| gradbøying | ||
|---|---|---|
| komparativ | superlativ ubunden form | superlativ bunden form |
| turftigare | turftigast | turftigaste |
Tyding og bruk
- som treng mykje;
Døme
- storturftig;
- turftige krøter
- fattig(sleg), naudstelt, trengande
Døme
- turftige folk
Døme
- turftige ærend