Nynorskordboka
truskuldig, truskyldig
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| truskuldig | truskuldig | truskuldige | truskuldige |
| truskyldig | truskyldig | truskyldige | truskyldige |
Tyding og bruk
som ikkje har mistanke eller baktanke;
barnleg tillitsfull;
godtruande, naiv
Døme
- eit truskuldig barn;
- sjå på ein med truskuldige auge
- brukt som adverb:
- svare så truskuldig