Nynorskordboka
tronfølgje, tronfylgje, tronfølge
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei tronfølge | tronfølga | tronfølger | tronfølgene |
| ei tronfølgje | tronfølgja | tronfølgjer | tronfølgjene |
| ei tronfylgje | tronfylgja | tronfylgjer | tronfylgjene |
Tyding og bruk
- rett til å ta over ei trone (1, 2)
Døme
- seie frå seg tronfølgja
- rekkjefølgje for tronarvingar
Døme
- vere nummer fem i tronfølgja