Nynorskordboka
tromme 1
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei tromme | tromma | trommer | trommene |
Opphav
gjennom lågtysk, frå latin trumba ‘trompet’; same opphav som norrønt trumba ‘lur, trompet’Tyding og bruk
slaginstrument av ein hol sylinder med utspent skinn til å slå på
Døme
- slå på tromme;
- han spelar tromme i korpset
- som etterledd i ord som
- congatromme
- skarptromme
- stortromme
Faste uttrykk
- slå på trommata hardt i;
gjere noko i stor stil;
slå på stortromma