Nynorskordboka
trau
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit trau | trauet | trau | traua |
Opphav
norrønt trog, eigenleg ‘kjerald av tre’Tyding og bruk
stort, avlangt, uthola trefat
Døme
- eit trau til å setje brøddeig i