Nynorskordboka
transplantere
transplantera
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å transplanteraå transplantere | transplanterer | transplanterte | har transplantert | transplanter! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| transplantert + substantiv | transplantert + substantiv | den/det transplanterte + substantiv | transplanterte + substantiv | transplanterande |
Opphav
seinlatin transplantare og av latin planta substantiv ‘plante’; av trans-Tyding og bruk
operere inn levande vev frå ein annan stad på kroppen eller frå eit anna individ;
operere inn eit levande organ frå eit anna individ
Døme
- kirurgen transplanterte eit nyre frå mora på sonen