Nynorskordboka
transe 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein transe | transen | transar | transane |
Opphav
gjennom engelsk, frå gammalfransk transir ‘døy’; opphavleg latin transire, av trans ‘bortanfor, over’ og ire ‘gå’Tyding og bruk
tilstand, ofte framkalt ved hypnose, der medvitet er meir eller mindre nedsett
Døme
- gå i djup transe;
- han var som i transe