Nynorskordboka
topp-punkt, toppunkt
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit topp-punkt | topp-punktet | topp-punkt | topp-punkta |
| eit toppunkt | toppunktet | toppunkt | toppunkta |
Tyding og bruk
- i matematikk: punkt der dei to beina i ein vinkel møtest
Døme
- toppvinklar har sams topp-punkt