Nynorskordboka
brakteat
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein brakteat | brakteaten | brakteatar | brakteatane |
Uttale
brakteaˊtOpphav
av latin bractea ‘tynn metallplate’Tyding og bruk
- mellomaldermynt av sølv som er stempla berre på éi side
- nordisk smykkeamulett frå 400–500-talet, opphavleg ei etterlikning av romerske myntar