Nynorskordboka
titulatur
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein titulatur | titulaturen | titulaturar | titulaturane |
Opphav
frå tysk, eller fransk; av titulereTyding og bruk
måte som ein blir titulert på;