Nynorskordboka
tingallmuge, tingålmuge
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein tingallmuge | tingallmugen | tingallmugar | tingallmugane |
| ein tingålmuge | tingålmugen | tingålmugar | tingålmugane |
Tyding og bruk
om eldre forhold: folk som er til stades på eit ting (2, 4)