Nynorskordboka
tilkortkoming, tilkortkomming
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei tilkortkoming | tilkortkominga | tilkortkomingar | tilkortkomingane |
| ei tilkortkomming | tilkortkomminga | tilkortkommingar | tilkortkommingane |
Tyding og bruk
det å kome til kort (i skulen);
det at ein elev ikkje maktar å følgje undervisninga