Nynorskordboka
tilkortkomar, tilkortkommar
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein tilkortkomar | tilkortkomaren | tilkortkomarar | tilkortkomarane |
| ein tilkortkommar | tilkortkommaren | tilkortkommarar | tilkortkommarane |
Tyding og bruk
person som kjem til kort (i skulen);
(skule)tapar, resursveik elev