Nynorskordboka
alibi
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit alibi | alibiet | alibi | alibia |
Uttale
aˊl-; -biˊOpphav
latin ‘annanstad’Tyding og bruk
- prov for at ein var ein annan stad enn på åstaden da eit brotsverk vart gjort
Døme
- ha alibiet sitt i orden
- i overført tyding: kamuflasje, rettferdiggjering
Døme
- ho var alibi for partiet når det galdt kvinnerepresentasjon
- påskot
- finne eit alibi for strengare kontrolltiltak