Nynorskordboka
tidfølgje, tidfylgje, tidfølge, tidsfylgje, tidsfølge, tidsfølgje
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei tidfølge | tidfølga | tidfølger | tidfølgene |
| ei tidfølgje | tidfølgja | tidfølgjer | tidfølgjene |
| ei tidfylgje | tidfylgja | tidfylgjer | tidfylgjene |
| ei tidsfølge | tidsfølga | tidsfølger | tidsfølgene |
| ei tidsfølgje | tidsfølgja | tidsfølgjer | tidsfølgjene |
| ei tidsfylgje | tidsfylgja | tidsfylgjer | tidsfylgjene |
Tyding og bruk
rekkjefølgje i tid;
Døme
- endra tidfølgje i filmversjonen av boka