Nynorskordboka
tiara
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein tiara | tiaraen | tiaraar | tiaraane |
| tiaraer | tiaraene | ||
Opphav
seinlatin frå greskTyding og bruk
- om eldre forhold: kjegleforma hovudpynt (med juvelar), opphavleg boren av persiske fyrstar
- pavekrone;
- hovudpryd for (kongelege) kvinner