Nynorskordboka
tempus
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit tempus | tempuset | tempus | tempusa |
Opphav
frå latin ‘tid’Tyding og bruk
i språkvitskap: kategori som uttrykkjer korleis verbalhandlinga står i høve til ytringsaugneblinken;
grammatisk tid