Artikkelside

Nynorskordboka

temperament

substantiv inkjekjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
eit temperament	temperamentet	temperament	temperamenta

Uttale

òg -manˊg

Opphav

av latin temperamentum ‘blanding (av kroppsvæskene) i rett høve’

Tyding og bruk

grunnpreg i kjenslelivet til eit individ;
karakteristisk måte å vere og reagere på;
lynne (1
Døme
- ha eit roleg temperament
det å vere livleg eller oppfarande;
livleg, intenst kjensleliv
Døme
- ho har jammen temperament!