Nynorskordboka
temperament
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit temperament | temperamentet | temperament | temperamenta |
Uttale
temperamanˊgOpphav
frå latin ‘blanding’Tyding og bruk
Døme
- ha eit lyrisk temperament;
- deira medfødde temperament
- det å vere livleg eller oppfarande
Døme
- ho har jammen temperament!
- det er eit skikkeleg temperament på guten