Nynorskordboka
telt
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit telt | teltet | telt | telta |
Opphav
frå lågtysk; same opphav som tjeld (2Tyding og bruk
provisorisk opphaldsrom eller hus av kunststoff, seglduk, skinn eller liknande som er spent over stenger og oftast stiva opp med bardunar
Døme
- slå opp telt;
- sove i telt;
- det var varmt i teltet
- som etterledd i ord som
- innertelt
- partytelt
- sirkustelt
- svensketelt
- tomannstelt
Faste uttrykk
- halde seg ved teltavere nær forlegninga eller heime