Nynorskordboka
teie 2
teia
verb
kløyvd infinitiv: -a
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å teiaå teie | teier | tagde | har tagd | tei! |
| har tagt |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| tagd + substantiv | tagd + substantiv | den/det tagde + substantiv | tagde + substantiv | teiande |
| tagt + substantiv | ||||
Opphav
norrønt þegjaTyding og bruk
- bli tagal;slutte å snakke eller gje lyd frå seg
Døme
- dei tagde brått, ei stund;
- tei still!
- hunden, fela tagde
- refleksivt:
- teie seg;
- teie dykk no!
- vere tagal;la vere å snakke (om) eller gje lyd frå seg;ikkje tale eller uttale seg (om)
Døme
- teie om uretten;
- den som teier, han samtykkjer
- vere fåmælt, ordknapp
- halde tett, halde på ein løyndom, løyne
Døme
- teie med det ein veit;
- teie om noko
Faste uttrykk
- teie i helkjøve, kue (nokon) med medvite ikkje å nemne noko(n)