Nynorskordboka
tarveleg
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| tarveleg | tarveleg | tarvelege | tarvelege |
| gradbøying | ||
|---|---|---|
| komparativ | superlativ ubunden form | superlativ bunden form |
| tarvelegare | tarvelegast | tarvelegaste |
Opphav
norrønt þarfligr ‘naudsynt’; av tarvTyding og bruk
- enkel, billig, fattigsleg
Døme
- ein tarveleg barndom;
- eit tarveleg rom;
- den tarvelege kvardagen
- brukt som adverb:
- gå tarveleg kledd
- ussel, sjofel
Døme
- tarveleg oppførsel
- brukt som adverb:
- det var tarveleg gjort