Nynorskordboka
taffel
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit taffel | taffelet | taffel | tafla |
Opphav
gjennom lågtysk tafel, tafele ‘bord’; frå latin tabula ‘tavle’Tyding og bruk
- fornemt, overdådig måltid (ved høgtideleg høve)
Døme
- bli beden til kongens taffel
- fornemt dekt matbord (ved høgtideleg høve)
Døme
- sjå over taffelet før gjestene kjem
- kortform av taffelmusikk
Døme
- spele taffel
Faste uttrykk
- heve taffeletende måltidet