Nynorskordboka
sølibat
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit sølibat | sølibatet | sølibat | sølibata |
Opphav
av mellomlalderlatin coelibatus, av latin caelebs ‘ugift’Tyding og bruk
- plikt til å leve ugift (særleg for katolske prestar)
- det å vere seksuelt fråhaldande;det å halde seg frå å ha sex
Døme
- han levde i frivillig sølibat