Nynorskordboka
stut
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein stut | stuten | stutar | stutane |
Opphav
norrønt stútr, eigenleg ‘dyr med avstumpa horn’Tyding og bruk
- hanndyr av storfe;
Døme
- ale opp stutar til slakt;
- vere dum som ein stut
- (okse)horn, lur til å blåse i