Nynorskordboka
strupe 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein strupe | strupen | strupar | strupane |
Opphav
norrønt strúpi, strjúpiTyding og bruk
- fremre del av halsen
- øvste del av luft- og matrøyret
Døme
- det kom nokre rare lydar frå strupen
Faste uttrykk
- fukte/væte strupendrikke (litt)
- gå/fly i strupen pågå til åtak på
- partane gjekk i strupen på kvarandre;
- dei flaug i strupen på kvarandre under debatten
- kniven på strupentrugsel eller krav om å utrette eller bestemme seg for noko
- han har kniven på strupen;
- ho får kniven på strupen;
- dei set kniven på strupen til styret;
- dette er eit lag med kniven på strupen;
- for mange er det kniven på strupen