Artikkelside

Nynorskordboka

aleine, åleine

adverb

Opphav

lågtysk alene, eigenleg ‘heilt einsam’

Tyding og bruk

for seg sjølv;
einsleg
Døme
- liggje, sitje, vere aleine
berre (3
Døme
- eine og aleine

Faste uttrykk

bli aleine
miste den eller dei nærmaste
ho vart aleine med tre born