Nynorskordboka
stripe 1
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei stripe | stripa | striper | stripene |
Opphav
samanheng med norrønt strípaðr, strípóttr, stríprendr ‘stripete’ og strip ‘stripete tøy’Tyding og bruk
- smalt belte eller band som skil seg ut i farge eller mønster;(tjukk) strek
Døme
- ein blå genser med kvite striper;
- bilen fekk ei stripe i lakken;
- ei stripe av blå himmel
- som etterledd i ord som
- blodstripe
- fartsstripe
- kjølstripe
- kondensstripe
- avlangt felt (som finst naturleg eller er laga)
Døme
- eigedomen var berre ei smal stripe langs fjorden
- som etterledd i ord som
- flystripe
- kyststripe
- landstripe
- landingsstripe
- avlangt felt med ein episode i ein teikneserie
Døme
- publisere første stripe av den nye teikneserien i avisa