Nynorskordboka
strigle 1
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei strigle | strigla | strigler | striglene |
Opphav
gjennom tysk; frå latin strigilis ‘skrape(jern)'Tyding og bruk
reiskap, skrape til å strigle med