Nynorskordboka
stribukk, stridbukk
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein stribukk | stribukken | stribukkar | stribukkane |
| ein stridbukk | stridbukken | stridbukkar | stridbukkane |
Tyding og bruk
person som er strid og hard og ikkje vil gje seg;
jamfør bukk (1, 2)
Døme
- du er verkeleg ein stribukk