Nynorskordboka
stige 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein stige | stigen | stigar | stigane |
Opphav
norrønt stigi, stegiTyding og bruk
- reiskap til å klatre i, samansett av parallelle stenger med tverrtre (steg (3))
Døme
- brannstige;
- taustige;
- klatre i ein stige;
- stå i ein stige og måle
- i overført tyding: skala
Døme
- rangstige;
- samfunnsstige
- smal gangstig i bratt lende