Nynorskordboka
sti 2, stig 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein sti | stien | stiar | stiane |
| ein stig | stigen | stigar | stigane |
Opphav
norrønt stígr; samanheng med stige (2Tyding og bruk
smal veg (trødd opp av folk eller dyr);
Døme
- det går ein sti over fjellet
Faste uttrykk
- halde stien sin reinte seg ulasteleg