Nynorskordboka
stabel
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein stabel | stabelen | stablar | stablane |
Opphav
dansk; opphavleg same opphav som norrønt stǫpull ‘tårn’, i tyding 1 og 2 lågtysk stapelTyding og bruk
- lagvis ordna haug, hop og liknande
Døme
- ein stabel med aviser, plankar
- tapp i ei hengsle
Faste uttrykk
- gå av stabelenbli sjøsett;
òg: gå føre seg, bli skipa til