Artikkelside

Nynorskordboka

sprette 3

spretta

verb
Bøyningstabell for dette verbet
infinitivpresenspreteritumpresens perfektumimperativ
å sprettaå sprettesprettarsprettersprettehar sprettsprett!
sprettarsprettahar sprettasprett!spretta!sprette!
Bøyningstabell for dette verbet (partisippformer)
perfektum partisipppresens partisipp
hankjønn /
hokjønn
inkjekjønnbunden formfleirtal
sprett + substantivsprett + substantivden/det sprette + substantivsprette + substantivsprettande
spretta + substantivspretta + substantivden/det spretta + substantivspretta + substantiv

Opphav

norrønt spretta, eigenleg ‘få til å sprette (II)'

Tyding og bruk

  1. skjere opp
    Døme
    • sprette frå hestenløyse hesten or draget;
    • sprette opp ein fisk, ein saum
  2. byrje på, opne
    Døme
    • sprette ei flaske brennevin