Nynorskordboka
sport
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein sport | sporten | sportar | sportane |
Opphav
gjennom engelsk; frå gammalfransk desport ‘tidtrøyte’Tyding og bruk
- konkurranseprega fysisk aktivitet eller spel som følgjer eit visst sett reglar;jamfør idrett (1)
Døme
- drive med sport og idrett
- som etterledd i ord som
- e-sport
- hestesport
- kampsport
- motorsport
- skisport
- noko ein gjer fordi det er spennande eller utfordrande
Døme
- epleslang har vore ein utbreidd sport
Faste uttrykk
- gå sport iutvikle seg til ei konkurranseprega utfordring
- det gjekk sport i innsamlinga