Nynorskordboka
spontan
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| spontan | spontant | spontane | spontane |
| gradbøying | ||
|---|---|---|
| komparativ | superlativ ubunden form | superlativ bunden form |
| spontanare | spontanast | spontanaste |
Opphav
frå latin, av sponte ‘frivillig’Tyding og bruk
- som ikkje er planlagd;brå, uoverlagd
Døme
- ein spontan reaksjon;
- eit spontant utbrot
- om person: impulsiv (2)
Døme
- ho likte spontane menneske
- som hender av seg sjølv
Døme
- ein spontan abort