Nynorskordboka
sponde, spondé
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein sponde | spondeen | spondear | spondeane |
| ein spondé | |||
| spondéen | spondéar | spondéane | |
Uttale
-deˊOpphav
gjennom fransk, frå latin av; gresk sponde ‘drikkoffer’, som det høyrde ein sein, høgtideleg melodi tilTyding og bruk
versfot som i antikke språk er samansett av to lange, i moderne av to trykksterke stavingar