Nynorskordboka
spegel
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein spegel | spegelen | speglar | speglane |
Opphav
norrønt spegill, gjennom lågtysk; frå latin speculumTyding og bruk
- blank plate av metall eller glas (med belegg på baksida) som reflekterer lysstrålar og dermed gjev bilete
Døme
- holspegel;
- lommespegel;
- sjå seg i spegelen;
- sjøen låg som ein spegel
- blank, glatt overflate
Døme
- vasspegel
- avgrensa, glatt overflate
Døme
- akterspegel;
- dørspegel
Døme
- du er ein spegel