Nynorskordboka
sonate
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein sonate | sonaten | sonatar | sonatane |
Opphav
frå italiensk; av latin sonare ‘lyde’Tyding og bruk
musikkstykke i fleire satsar for eitt eller nokre få instrument, ofte piano og eit anna instrument
Døme
- ein sonate for cello og klaver