Nynorskordboka
snikkar
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein snikkar | snikkaren | snikkarar | snikkarane |
Opphav
frå lågtysk, av sniddeken ‘skjere ut’; jamfør snideTyding og bruk
handverkar som driv med trearbeid (av finare slag)
- som etterledd i ord som
- bygningssnikkar
- møbelsnikkar